Θα μιλήσω για ένα βιβλίο που αντάμωσα. Λεγόταν ''Ο Δρόμος του Βουβαλιού". Το αγόρασα γιατί μου άρεσε ο τίτλος και γιατί ήταν Ζεν. Σκίτσα με ανθρωπάκια και ταύρους πολύ ωραία, σχόλια πολύ επιτυχημένα επίσης, αναφορικα με τις ζωγραφιές. Αμέσως αναρωτήθηκα γιατί δεν σχετιζόταν με τα κοάν: ο λόγος, ανακαλυψα αργότερα, δεν είχε να κάνει μόνο με τις δυο κύριες σχολές του Ζεν, το Σότο και το Ρίνζάι, αλλά με την ίδια την ύπαρξη του βιβλίου και μια φιλοσοφία ιδιαίτερη που με ενθουσίασε επειδή, μέχρι εκείνη τη στιγμή, νόμιζα τα κοάν πολύ περίπλοκα για ανάγνωση.
Είχα μια κάποια εμπειρία του βουβαλιού, από κοάν όμως δεν σκάμπαζα γρι. Ώσπου σκόνταψα και στο 'Zen Flesh, Zen Bones' από το οποίο οι εικόνες και η μετάφραση των σχολίων. Η μοναδική διαφορά, καθ' όσον αφορά εμένα, είναι ότι ο ''Δρόμος του Βουβαλιού'' σχετίζεται και με άλλων ανθρώπων την εμπειρία, την οποία, βέβαια, δεν έχω βιώσει εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου